‘Het kind is er niet….. en ik, waar moet ik heen! ‘ GEN. 37 : 30′.
(De tekst op het Kindergedenkteken)
Op donderdag 3 april zijn we voor het vak M&M op excursie geweest naar Kamp Vught, door de SS destijds Konzentrationslager Herzogenbusch genoemd. Het was een mooie, zonnige dag, maar wat we gingen ervaren was een stukje donkere geschiedenis; een overblijfsel van een SS-concentratiekamp.
Als we door het hek het terrein van het kamp betreden, geven de grachten met daarnaast de hoge wachttorens en de omheining met prikkeldraad een naargeestig beeld. Gebouwd in 1942 werden van hier allerlei soorten gevangenen, maar met name Joden, afgevoerd om vernietigd te worden in andere kampen in het buitenland. Een deskundige gids leidde ons rond door de verschillende delen van het kamp. Verhalen over de barakken, het mortuarium en de ovens waren indrukwekkend. Maar waar de leerlingen vooral van onder de indruk waren, was het kindertransport: op 6 en 7 juni 1943 werden kinderen van 0 tot 16 jaar op transport gesteld, naar een zogenaamd ‘speciaal’ kinderkamp.
Echter, minimaal 1296 kinderen gingen op transport via doorgangskamp Westerbork naar Sobibor in Polen, waar ze kort na aankomst in de gaskamers zijn vermoord. Het jongste kind, door de kampcommandant lang genoeg in leven gehouden en aan laten sterken om vervolgens gedeporteerd en vernietigd te worden, was pas 6 dagen oud. Na een wandeling door het bos hebben we ook de fusilladeplaats bezocht waar 329 mannen door de bezetter zijn doodgeschoten.
Aan het eind van de zonovergoten middag verlieten we Kamp Vught, de plek waar ongeveer 31.000 mensen vast hebben gezeten, waar ongeveer 750 mensen zijn omgebracht en van waaruit ongeveer 12.000 mensen zijn gedeporteerd om vernietigd te worden. Met de bus keerden we weer terug naar het pittoreske Schoonhoven om daar te genieten van een vrijheid en een vrede die in deze tijd niet vanzelfsprekend zijn. We waren en zijn er stil van.
